Wybierając
materiały do izolacji większość ludzi zwraca uwagę przede
wszystkim na skuteczność danego produktu. W tym celu sprawdza się
parametry danego materiału, takie jak wskaźnik przenikalności
cieplnej, który definiuje ilość energii cieplnej przechodzącej
przez dany materiał oraz wskaźnik absorpcji dźwięku. Jednak
aspektem, który trzeba wziąć pod uwagę podczas zakupu materiałów
izolacyjnych jest również ich ognioodporność, ma to bowiem
ogromny wpływ na bezpieczeństwo. Materiały niepalne zazwyczaj
można rozpoznać na podstawie odpowiednich klasyfikacji i
certyfikatów, które dokumentują pomyślne przejście testów.
Podczas oceny niepalności produktów bierze się pod uwagę trzy elementy. Pierwszym z nich jest łatwość i szybkość zajmowania się ogniem. Materiały, które łatwo się palą i produkują przy tym duże ilości ciepła są niebezpieczne, dlatego trzeba wybierać te produkty, które albo wcale nie ulegają zapaleniu, albo robią to powoli. Zastosowanie takich materiałów pozwala spowolnić rozwój pożaru i ograniczyć rozprzestrzenianie się ognia.
Kolejnym parametrem ocenianym podczas testów jest ilość wytwarzanych podczas spalania odprysków i płonących kropli. Ich brak pozwala zmniejszyć ryzyko wystąpienia poparzeń oraz ogranicza niebezpieczeństwo roznoszenia się ognia.
Ostatnim, lecz równie ważnym, elementem jest wydzielanie dymu. Dym jest odpowiedzialny za ponad 60% ofiar w czasie pożarów, dlatego istotne jest wybranie takiego produktu, który nie będzie podczas spalania produkował dużych ilości dymu.
To, jak dany materiał zachował się w trakcie testów można stwierdzić na podstawie klasyfikacji. Jedną z nich jest klasyfikacja ogniowa materiałów budowlanych, która dzieli produkty na klasy palności. Klasa A1 oznacza materiały niepalne podczas gdy w kategorii F znajdują się te produkty, które szybko stają w płomieniach.
Innym sposobem na stwierdzenie niepalności jest posiadanie odpowiednich certyfikatów. Przykładem może być certyfikat poświadczający spełnianie normy din 5510. Jest to niemiecka norma dotycząca materiałów używanych do konstrukcji pojazdów kolejowych. Produkty, które posiadają ten certyfikat, np. pianka melaminowa, mogą być bezpiecznie używane do produkcji pociągów.
Podczas oceny niepalności produktów bierze się pod uwagę trzy elementy. Pierwszym z nich jest łatwość i szybkość zajmowania się ogniem. Materiały, które łatwo się palą i produkują przy tym duże ilości ciepła są niebezpieczne, dlatego trzeba wybierać te produkty, które albo wcale nie ulegają zapaleniu, albo robią to powoli. Zastosowanie takich materiałów pozwala spowolnić rozwój pożaru i ograniczyć rozprzestrzenianie się ognia.
Kolejnym parametrem ocenianym podczas testów jest ilość wytwarzanych podczas spalania odprysków i płonących kropli. Ich brak pozwala zmniejszyć ryzyko wystąpienia poparzeń oraz ogranicza niebezpieczeństwo roznoszenia się ognia.
Ostatnim, lecz równie ważnym, elementem jest wydzielanie dymu. Dym jest odpowiedzialny za ponad 60% ofiar w czasie pożarów, dlatego istotne jest wybranie takiego produktu, który nie będzie podczas spalania produkował dużych ilości dymu.
To, jak dany materiał zachował się w trakcie testów można stwierdzić na podstawie klasyfikacji. Jedną z nich jest klasyfikacja ogniowa materiałów budowlanych, która dzieli produkty na klasy palności. Klasa A1 oznacza materiały niepalne podczas gdy w kategorii F znajdują się te produkty, które szybko stają w płomieniach.
Innym sposobem na stwierdzenie niepalności jest posiadanie odpowiednich certyfikatów. Przykładem może być certyfikat poświadczający spełnianie normy din 5510. Jest to niemiecka norma dotycząca materiałów używanych do konstrukcji pojazdów kolejowych. Produkty, które posiadają ten certyfikat, np. pianka melaminowa, mogą być bezpiecznie używane do produkcji pociągów.